Ik ben Muriël Hengeveld (1978), heb een relatie en ben moeder van 2 kinderen.
Al vanaf jonge leeftijd was er bij mij een grote behoefte naar zelfonderzoek. Dit doe ik o.a. door gerichte literatuur te lezen, lezingen bij te wonen, bijscholing, diverse vormen van psychotherapie, retraites, meditatie, yoga, reizen en tijd doorbrengen in de natuur. De natuur is voor mij een spiegel en een inspiratiebron.
Vanaf mijn 20e werk ik in de hulpverlening binnen diverse organisaties en functies. Vanaf 2012 gedeeltelijk in loondienst en daarnaast als zelfstandige. Echter gaf de combinatie steeds minder voldoening omdat ik ervoer dat ik mensen wil begeleiden op een wijze die uitgaat van het zelfherstellend vermogen van de mens en dat ik de tijd en ruimte kan geven aan een hulpvraag die passend is. Binnen organisaties, is mijn ervaring, is daar niet altijd de gelegenheid voor. Vanaf 2018 werk ik geheel als zelfstandige zorgaanbieder voor de WMO en Jeugdwet middels een ZIN-indicatie. Vanaf juni 2022 zal hier verandering in komen omdat gemeentes hebben besloten minder zorgaanbieders te contracteren. Dit zou voor mij betekenen, als kleine zorgaanbieder, dat ik binnen een coöperatie zou moeten gaan werken. Voor mij is het een bewuste keuze om dit niet te gaan doen. Ik wil mijn vrijheid behouden om begeleiding te kunnen bieden aan mensen op een manier die bij mij past en vanuit mijn visie. Wel blijf ik individuele begeleiding bieden, gefinancierd middels PGB of uit eigen budget.
De vraag ‘WAAROM reageert een mens zoals hij reageert’ loopt als een rode draad door mijn leven. Wat beweegt hem of haar, waarom wordt gedrag vaak niet begrepen? Waarom triggert een bepaalde gebeurtenis of gedrag bij iemand iets en waarom bij de ander niet?
Tijdens de periode waarin ik werkzaam was als levensloopcoach bij een organisatie en teams mocht ondersteunen wanneer zij vastliepen in het begeleiden van een cliënt viel het mij op dat begeleiders zich niet altijd bewust zijn van het feit dat een cliënt zich niet veilig voelt. De impact van eigen handelen op een cliënt of collega kon men moeilijk inschatten. Daarnaast waren er begeleiders die meer in staat waren om naar hun eigen handelen te kunnen kijken en zich bewust waren van wat het gedrag van een cliënt zegt over hun eigen houding.
Bewustwording van iemands eigen handelen, het kunnen bieden van veiligheid maakte een groot verschil of er bijvoorbeeld wel of geen escalatie/ wrijving in contact ontstond of dat er überhaupt wel contact mogelijk was.
Dit proces intrigeert mij, want niet alleen binnen teamverband is hier sprake van maar ook in een gezin waar men is opgegroeid, de gemeenschap waar iemand vandaan komt, het land waar iemand woont, eigenlijk overal. Veiligheid, je veilig voelen, bepaalt mijns inziens de mate waarin iemand in staat is om zich te kunnen ontwikkelen tot een autonoom mens.
Vanaf het moment dat ik kennis heb gemaakt met Interactieve Zelf-Resonantie (IZR) hebben deze processen een diepere laag in mijzelf aangeraakt. Er werd blootgelegd waarom ik eigenlijk zelf reageer zoals ik reageer, handel, wat mij beweegt, wanneer ik gedrag kan /wil begrijpen of juist niet en de mate van veiligheid die mij geboden is. Wat triggers voor mij zijn en/of ik in staat ben om liefde te geven maar ook te ontvangen. Middels IZR-processen heb ik mijn eigen trauma’s aangekeken en doorvoelt die zich op dat moment aandienden. Dit is een blijvend proces. Het mooie aan de IZR-methode is dat het met weinig woorden veel blootlegt en inzicht geeft. Afgelopen drie jaar heb ik bij Interakt in Tiel alle opleidingsonderdelen doorlopen wat maakt dat ik mij bij het IZR netwerk als IZR gekwalificeerd practitioner mag aansluiten. Naast het bieden van individuele begeleiding aan mensen met een indicatie vanuit de WMO, Jeugdwet en WLZ begeleid ik mensen zowel individueel als in groepen bij een IZR-proces.
De vele mensen die ik mocht begeleiden en nu nog steeds begeleid, houden mij spiegels voor. Wanneer ik in staat ben om echt in deze spiegels te kijken en bewust te zijn wat gedrag van een ander in mij losmaakt en daarnaast wat mijn handelen teweeg kan brengen, dan pas kan ik een veilige bedding zijn waarin iemand anders zichzelf kan ontwikkelen en contact kan maken met zijn/haar ware zelf, zonder oordeel.
De vraag WAAROM zal ik blijven onderzoeken zowel richting mijzelf als naar de ander.